Τον Φεβρουάριο 2020 μετακόμισα στη Νέα Υόρκη για πρακτική για 4 μήνες και θα έμενα με συγγενείς λίγο έξω από την πόλη. Μετακόμισα και ξεκίνησα να δουλεύω, ήμουν ενθουσιασμένη και δεν μπορούσα να το πιστέψω αλλά όλο αυτό κράτησε μόλις δυο εβδομάδες. Ένιωθω ότι έχω όλο το χρόνο μπροστά μου οπότε ανέβαλα πολλά πράγματα που τελικά δεν κατάφερα να κάνω. Μόλις χαρακτηρίστηκε ως πανδημία και έκλεισαν τα σύνορα, με ενημέρωσαν από την πρακτική ότι κλείνει το γραφείο που ήμουν και κατέληξα στο σπίτι μόνη μου.

Στην αρχή πίστευα ότι σε 2 εβδομάδες θα μπορέσω να βγω και δεν με είχε επηρεάσει ψυχολογικά γιατί ακόμα ήλπιζα. Η οικογένεια μου στην Ελλάδα ανησυχούσε και με πίεζε να γυρίσω αλλά εγώ δεν ήθελα. Όταν κατάλαβα οτι δεν πρόκειται να τελειώσει, ξεκίνησα να κοιτάω για εισιτήρια. Η κατάσταση στο σπίτι ήταν πρωτόγνωρη και περίεργη. Προσπάθησα να φύγω και να επιστρέψω αλλά δεν τα κατάφερα. Στο σύνολο μου ακυρώθηκαν 8 πτήσεις και δεν κατάφερα να γυρίσω.

Μέσα στην πανδημία ήρθαμε κοντά με τους συγγενείς μου. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας ένιωσα έναν φόβο που δεν τον έχω ξανανιώσει, δεν ξέρω πως να το περιγράψω, ίσως ένας φόβος για το άγνωστο, δεν ήξερα καν πότε θα μπορέσω να επιστρέψω στην Ευρώπη.

Αντιμετώπισα δυσκολίες με τον ύπνο και δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί περίμενα ότι θα ακυρωθεί η πτήση μου και περιμένα το email που θα την ακύρωνε. Ήταν μια πολύ διδακτική εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Σίγουρα δεν θέλω να ξαναπάω στην Νέα Υόρκη και ακόμα και τώρα προσπαθώ να διαχειριστώ το φόβο ότι μπορεί να εγκλωβιστώ σε κάποιο ταξίδι ξανά. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από την ίδια την Βαλέρια.

Story by Baleria